In 2020 verloor ik mijn zoon Casimir aan de gevolgen van een tragisch ongeval tijdens zijn vakantie. Naast het verdriet kwam ik terecht in een doolhof van innerlijke processen waarin ik elke houvast verloor.

Mijn reis doorheen deze ingrijpende gebeurtenis had als fundering meer dan dertig jaar ervaring met intuïtieve ontwikkeling, psycho-energetica, energetisch lichaamswerk en spiritualiteit waardoor ik de diep-menselijke processen die volgden op het verlies kon onderscheiden en bevatten. Tijdens deze moeilijke periode voelde ik hoe de interactie met Casimir me steeds uit de troosteloze impasse haalde. Die kostbare momenten van verbinding en nabijheid ging ik opschrijven, zodat ik ze nooit zou vergeten.

Na verloop van tijd begreep ik dat deze verhalen en inzichten die me geboden werden niet alleen voor mezelf waren, maar bedoeld om met de wereld te delen. Zodat éénieder die met verlies van zulk een proportie te maken krijgt de verschuivingen in het bewustzijn kan erkennen en voor zichzelf leert interpreteren.

Casimir wordt geboren op 13 december 1988 in Antwerpen (Ekeren), als zoon van Albert Knauer en Elisabeth Van Dessel. Hij heeft twee zussen: Natasja is negen jaar ouder en zijn kleine zus Sophia is twee jaar jonger dan hij.

Casimir is een liefdevol en levendig jongetje dat geen angst kent. Hij doet alles mee wat zijn grote zus kan en zijn zusje Sophia neemt hij al snel onder zijn vleugeltjes. Er ontstaat een sterke band met Sophia. Ze maken elkaars zinnen af, ze lachen onderling eindeloos van pure vreugde en trekken partij voor mekaar.  Hij is gek op zijn zussen en zij zijn een rustgevend baken voor hem.

Het avontuur van de school is een fantastische ervaring. Casimir is onbezonnen, waaghalzerig, avontuurlijk, nieuwsgezind en idealistisch. Hij volgt steeds zijn eigen pad, is trouw aan zichzelf en heeft buitengewone interesse.

Op 6 jarige leeftijd geraakt hij gepassioneerd door het schaken en wil hij naar een schaakclub. Dat smeedt een stevige band met zijn grootvader. Een andere fascinatie -die zijn moeder probeert af te houden- is de spelcomputer. Dat lost hij dan zelf op door zijn oud speelgoed te verkopen op de rommelmarkt van de school, waar hij zich vervolgens een tweedehands console aanschaft met spelletjes. De games blijven hem heel zijn leven fascineren, zodanig dat hij in Kortrijk een studie Digital Arts en Entertainment aanvat.  Hij beoefent -afwisselend- veel sporten zoals: boogschieten, voetbal, turnen, basketbal, muurklimmen, pingpong,  Jiujitsu, Free Running en nog zoveel meer.

De eerste keer dat hij mee gaat skiën zegt hij tegen de leraar dat hij kan skiën. Zijn moeder weet dat hij nog nooit op ski’s heeft gestaan, maar de leraar zegt: ”Laat hem maar, het ergste wat kan gebeuren is dat hij valt.” Maar inderdaad dit kind kan skiën. Achteraf ontstaat er een discussie over het feit waarom zijn moeder beweerde dat hij niet zou kunnen skiën. Hij blijf volhouden dat hij weet wat hij kan, hij kan haar alleen niet uitleggen hoe. Casimir is dan amper zeven. Later gaat hij snowboarden en skaten. Dit kind gaat altijd totaal voor alles op het moment zelf, tot er iets nieuw komt en hij daar zijn pijlen op richt. Alleen motorrijden wil hij niet. Dat vind hij te gevaarlijk, wat zijn moeder best geruststellend vind.